Sierra Nevada og Feneyjar.

Jább tveir mjög ólíkir staðir, en það vill þannig til að ég var í Sierra Nevada með Fulgen um helgina. Við fórum á skíði á laugardaginn þó að spáin væri þannig að það yrði ekki hægt en við fengum þennan fína snjó og skemmtum okkur mjög vel.  Höfum líklega skíðað í svona 3klst og vorum alveg búin á því eftir það.  Það er svona þegar maður er ekki búin að fara á skíði í 2 ár.  Við semsagt komum til Sierra nevada um kl 22 á föstudagskvöldi og vorum og íbúðahóteli sem er næst lyftunni til að komast upp. Eitt af flottari hótelum og auðvitað með þeim kosti að það er ekki hægt að komast nær brekkunum. Spáin áður en að við fórum var ekki sem best enda skíðuðum við bara á laugardeginum en snjórinn hefði ekki getað verið betri, það fór svo að rigna seinnipartinn. Við vorum bara í rólegheitunum að tala um daginn og veginn og okkar samband sem er ekki alveg á réttri braut núna og erum við að hugsa um að ljúka því en það er ekki alveg komið í ljós.  Það getur nú verið ein af skýringunum af dvalanum sem ég hef verið í enn ég elska þennan mann mjög mikið en þar sem hann er ekki alveg tilbúin þó að hann elski mig mikið líka að gefa mér það sem ég þarf og vil þá verður það líklega helsti kostur okkar.

Næstu helgi eða núna á fimmtudeginum er ég að fara með börnunum mínum til Feneyja að hitta gamla vinkonu sem ég kynntist í Madrid 1996 til að vera hjá henni og fjölskyldunni hennar.  Vá það verður frábært.  Við verðum fram á mánudag og missa börnin því 2 daga úr skólanum en þar sem þeim gengur svo vel að þá er það bara í góðu lagi.  

Annars gengur lífið sinn vanagang og sem betur fer er aðeins farið að hækka hitastigið og sólin á lofti, það lyftir manni upp.  Bróðir minn er á batavegi og nú fer að fjölga í fjölskyldunni heldur betur von á einu hjá Ragnhildi frænku og svo hjá Diddu sem á nú afmæli í dag TIL HAMINGJU MEÐ DAGINN!!! og Sigmari frænda sem búa núna í Danmörku.  

Jæja nóg í dag, set kannski myndir eftir helgi úr ferðalögunum báðum. 

Hugleiðingar um lífið.

Halló allir.  Jább vonandi verður þessi færsla til að ég komi úr dvalanum sem ég er búin að finna mér og ja kemst nú varla útúr þó að ég feginn vildi.  Það eru endalausar uppákomur í þessu blessaða lífi og þær virðast ansi margar vera neikvæðar í kringum mig þennan veturinn.  Ég er búin að liggja í dvala og reyna að kynnast sjálfri mér og minni innri manneskju til að geta orðið einhvern tíma betri manneskja en ég er í dag.  Við höfum öll gott af því að fara inni í okkur stundum og virkilega grafa og leita og skoða.  Ég hef allavegana haft mjög gott af því.  Hef lært að ég hef kannski ekki verið nógu ákveðin að standa á mínu, hversu mikil áhrif fyrirgefningin getur haft, ræða málið er það mikilvægasta í lífinu sem við höfum og ég held að oft tölum við of lítið saman til að segja okkar skoðanir hvort á öðru....ATH án þess að rífa hina manneskjuna í sig eða rífast. 

Við sjáum mjög oft ekki okkar eigin vitleysur eða hluti sem við gerum nokkuð vel en gætum gert þó nokkuð betur ef okkur væri bent á það.  Fólk er mjög hrætt við að kynnast sínum innra manni oft á tíðum, við reynum að komast hjá því að skoða það sem við vitum kannski að við gætum gert betur því það er ótrúlega óþægilegt og erfitt að játa að maður hafi galla.  En við höfum þá öll, mjög mismunandi og þeir hrjá okkur mismikið en margt í mínu lífi hefur brunnið á mér undanfarið og það varð til þess að ég fór inn í mig hehe.  Ætla sko að halda áfram að koma útúr skelinni, segja mína skoðun, þó án þess að særa neinn vonandi en til leiðbeiningar fyrir mig og aðra.  Standa á mínu, ég hef komist að því að ég er manneskja sem þarf mikla ást, umhyggju og að fólk miðli því til mín á einhvern hátt.  Held að ég reyni að gera það sama við vini og fjölskyldu.

Jæja að öðru leyti höfum við það ágætt, ég er reyndar búin að fara í heilaskanna vegna svimans, þar sem ég fæ niðurstöðuna á morgun en þá þarf að lesa úr þeim.  Taugasérfræðingurinn fann ekkert að mér, allar prufur sem hún gerði eðlilegar.  Reyndar komst ég svo að því í síðustu viku að sjóninni minni hef hrakað mikið undanfarin mánuð....hvers vegna eða hvort að það tengist svimanum það kemur í ljós þegar ég fer til taugasérfræðingsins aftur.  Börnin hafa það flott Ólafur Ketill stendur sig eins og hetja í prófunum eins og alltaf, finnst gaman í píanótímunum og Perla Líf er bara skemmtileg, reynir að komast hjá því að læra og er mjög ólík bróður sínum.  Hún hefur verið miklu betri af asmanum þennan veturinn sem betur fer.  Ég er alltaf í padel en hef verið löt í annarri leikfimi þá sérstaklega útaf þessu með svimann og það vesen.  Er núna búin að skrá mig á padelmót sem byrjar örugglega í mars.

Það sem er mest að hrjá okkur núna að elsti bróðir minn liggur þungt haldinn á spítala vegna heilahimnubólgu.  Þetta tekur mikið á að vera svona langt í burtu, þegar fjölskyldumeðlimir eru mikið veikir, maður myndi vilja geta styrkt fjölskylduna í nálægð og farið að heimsækja hann og senda honum styrk þannig en bænirnar sem við sendum honum héðan eru vonandi nógu sterkar og komast til hans að öllu því afli sem við sendum þær.  Elsku fjölskylda, hann mun ná sér!!! Við leyfum ekkert annað.

Í þessum dvala sem ég hef verið hef ég fengið mikinn stuðning og hef sko þurft á honum að halda.  Finnst ég vera að styrkjast í þessu öllu saman og í áttina að finna mitt sjálf.  Góðar vinkonur, mágkonur og fjölskyldan hefur verið þarna, úff sem betur fer.  

Jæja vonandi fer nú veturinn þarna á klakanum að láta undan og leyfa ykkur að fá smá hvíld og betri tíma, ekki hefur hann nú verið til að bæta það hef ég séð.  Vorið kemur nú með sól og birtu á lofti og jákvæðari tímum ég finn að þetta ár mun batna!!

Knús til ykkar!!!